นอกจากหน้าที่ของนักรบ ทหารยังมีงานแห่งมนุษยธรรมอีกมากมาย ภารกิจเล็กๆนี้ ได้สร้างความเต็มตื้นประทับลงในหัวใจ แม้ไม่มีการจารึกวีรกรรมเอาไว้ แต่ผู้เกี่ยวข้องก็ยังจดจำไมตรีของ คนต่างอุดมการณ์ได้แจ่มชัด รอยยิ้มเหล่านี้ไม่มีวันเลือนไปจากหัวใจ สายลมพัดพาหมู่เมฆทะมึนเคลื่อนผ่านดวงจันทร์ แม้ต่างความคิด หน้าที่ และฟากฟ้า แต่เราก็ยังเงยหน้ามองจันทร์ดวงเดียวกัน จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า ขอข้าวขอแกง ค่ำคืนนวลตา ประณต นอนอ่านหนังสือกลางแสงจันทร์ ประณีตถามลูกชายถึงผลสอบ ประณตมั่นใจว่า ต้องสอบได้ และจะฉีดยาให้แม่ไม่เจ็บเลย ประณีตสงสัยว่าถ้ามือลูกไม่ได้จับเข็ม ประณตยิ้มแจ่มใส ไม่อาจรู้เลยว่าข้างหน้า สองมือของเขากลับต้องจับปืน ร.อ.ทศทิศ นายทหารหนุ่มถูกเรียกตัวจากหน่วยรบเข้ามาช่วยในภารกิจสำคัญ คือล้อมปราบ ฐานที่มั่นใหญ่ตามแนวเทือกเขาของกองทัพปลดแอกประชาชนไทย ซึ่งมี สหายเทิด คุมกองกำลังทั้งหมด ในป่าลึกขณะหาข่าวในทางลับ ทศทิศถูกซุ่มยิง แต่ สิบโทสุริยะนันท์ ช่วยทศทิศรอดมาได้อย่างหวุดหวิด สหายจันทร์ หรือประณต อดีตนักศึกษาแพทย์กังวลถึงการลาดตระเวนของทหารที่ใกล้ฐาน เข้ามาทุกที แต่สหายเทิด ผู้นำฐาน และ สหายพันแสง เชื่อมั่นในพลังของชาวบ้านที่เป็นพวก จึงคิดว่ากองกำลังจะตอบโต้กลับไปได้เช่นทุกครั้ง ทศทิศกับสุริยะนันท์ที่ทำงานหนัก รวบรวมข่าวและดึงชาวบ้าน กลับถูกท้าทายหลายครั้ง จนสุริยะนันท์ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องช่วยเหลือชาวบ้านที่ปฏิเสธความหวังดี ทศทิศเตือนผู้ใต้บังคับบัญชาให้คิดถึงสันติสุขและสันติภาพที่ยั่งยืน ในความเหนื่อยยาก น้ำหล่อเลี้ยงกำลังใจของสุริยะนันท์คือ อัญชลี คู่หมั้นสาว เช่นเดียวกับ ในป่าลึก แม้ในห้วงเวลายากเข็ญแต่ความรักยังเบ่งบานได้ สหายจันทร์บอก สหายแก้ว เสมอว่ารอยยิ้มของเธออ่อนหวานเหมือนรอยยิ้มของแม่ที่เขาเคยนอนหนุนตักชมดวง จันทร์ สหายจันทร์ให้สัญญากับคนรักว่าจะกลับมาแต่งงานหลังจากสำเร็จการศึกษาที่ เวียดนาม สหายพันแสงนำกองกำลังคุ้มกันมาส่งสหายจันทร์ที่จะไปเรียนต่อ แต่ขณะข้ามเขา ก็เจอกองร้อยของทศทิศ สหายจันทร์ถูกสุริยะนันท์ยิง สหายพันแสงจึงยิงสุริยะนันท์ การปะทะรุนแรงจนต่างฝ่ายต่างล่าถอย ร่างไร้วิญญาณของสุริยะนันท์ที่กำลังจะเข้าพิธีแต่งงานถูกทิ้งไว้กลางป่า เช่นเดียวกับร่างของ สหายจันทร์ที่สหายพันแสงไม่อาจนำกลับมาเผาที่ฐานได้ ไม่เพียงหัวใจสองดวงของสหายแก้วและอัญชลีที่ต้องปวดร้าวกับการพลัดพราก แต่หัวใจของแม่อย่างประณีตที่เฝ้ารอลูกชายก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน ประณีตมองบัตรประจำตัวของสหายจันทร์หรือประณต ที่ทศทิศนำมาให้อย่างไม่เชื่อสายตา ประณีตไม่ยอมรับว่าลูกชายตายจากไปแล้ว จนกว่าจะได้เห็นกระดูกแม้เพียงส่วนใดส่วนหนึ่งของลูกเสียก่อน ทศทิศสะเทือนใจอย่างมาก จึงกลับมาด้วยความมุ่งมั่นที่จะนำกระดูกของสหายจันทร์และ สุริยะนันท์ ออกมาจากป่าตามโครงการกระดูกเข้าบัวของกองทัพ ซึ่งหมายถึงการเข้าไปยังพื้นที่เสี่ยงเพื่อนำกระดูกของผู้เสียชีวิตจากการ ต่อสู้ กลับมาทำพิธีทางศาสนา และบรรจุไว้ในบัวหรือโกฐอย่างถูกต้องตามประเพณี ทศทิศนำกำลังทหารได้แก่ จ่าขมิ้น จ่าสร และ จ่าปาน เข้าไปค้นหากระดูกในพื้นที่สีแดง และปะทะกับกองกำลังของสหายเทิด จ่าขมิ้นถูกยิงเสียชีวิตทันที ทศทิศถูกตำหนิจากหลายฝ่าย รวมทั้งชาวบ้านที่ไม่เห็นด้วยกับการไปนำกระดูกออกมา แต่ทศทิศก็ไม่ลดละความมุ่งมั่นที่ดี สหายพันแสงปลอบโยนความเศร้าโศกของสหายแก้ว จนเกิดเป็นความรัก และแต่งงานกัน สหายแก้วคลอดลูกท่ามกลางการสู้รบ เมื่อการปะทะหนักหน่วงขึ้น สหายแก้วมองเพื่อนร่วมอุดมการณ์ที่ทยอยออกจากป่า แล้วยิ่งกังวลถึงชีวิตลูก สหายพันแสงเองก็ไม่มีคำตอบให้กับเมีย ว่าอนาคตอันเสมอภาคจะต้องใช้เวลาต่อสู้ไปอีกนานเท่าไหร่ ทศทิศไม่หยุดยั้งที่จะนำกำลังเข้าไปขุดหากระดูกของเพื่อนร่วมชาติ จนได้เผชิญหน้ากับ สหายพันแสงที่ลาดตระเวน ทศทิศไม่กลัวความตายจากปากกระบอกปืนของสหายพันแสง และยืนยันว่าเป็น การมาเพื่อนำกระดูกของลูกคนหนึ่งกลับคืนสู่อ้อมอกของแม่ผู้เฝ้ารอเท่านั้น สหายพันแสงเห็นความตั้งใจ แน่วแน่ของทศทิศ ก็ตัดสินใจปล่อยทศทิศกลับไป ทศทิศกลับมารายงานนาย และขอเข้าไปในพื้นที่อีก ในที่สุดสหายพันแสงก็ยอมรับความจริงใจของทศทิศ สหายพันแสงบอกกับสหายแก้วว่าจะไปขุดศพสหายจันทร์กับทศทิศ แล้วจะออกจากป่า กลับสู่เมืองเช่นคนอื่นๆ สหายแก้วดีใจที่ลูกน้อยจะได้เติบโตในที่ปลอดภัย ขณะที่ทศทิศและสหายพันแสงช่วยกันขุดหากระดูกสหายจันทร์ สหายเทิดนำกองกำลังมาซุ่มโจมตี การต่อสู้อย่างดุเดือดเริ่มขึ้น และจบลงที่สหายพันแสงบาดเจ็บสาหัส ถูกนำตัวกลับฐาน สหายแก้วสิ้นใจเพราะใช้ร่างป้องกระสุนให้ลูก ทศทิศอุ้มทารกน้อยกลับมาทั้งน้ำตา สหายพันแสงขัดแย้งทางความคิดกับสหายเทิดอย่างหนัก เพราะอุดมการณ์และความจริงที่ต้องเผชิญหน้า จึงตัดสินใจหนีออกมามอบตัว ทศทิศรีบไปรอรับเพื่อน ในวันเดียวกับที่ฐานของกองทัพปลดแอกประชาชนไทยแตก ทศทิศกลับไปยังเนินเดินแห่งการต่อสู้อีกครั้ง เพื่อนำกระดูกของสหายจันทร์คืนสู่บ้าน แต่ครั้งนี้ ไม่มีใครคาดคิด เมื่อทศทิศเหยียบกับระเบิดที่ถูกฝังไว้ หัวใจของประณีตผู้หวังจะได้เห็นหน้าลูกชายกลับมาเหมือนผู้ร่วมพัฒนาชาติไทย คนอื่นๆ ถึงกับแหลกสลายเมื่อทศทิศพาร่างที่บอบช้ำ นำกระดูกของสหายจันทร์กลับบ้าน ทศทิศมองเถ้ากระดูกของสุริยะนันท์กับสหายจันทร์ที่อยู่ในบัวด้วยความเคารพ และหวังว่ากระดูกของทั้งคู่จะเป็นเครื่องเตือนใจให้คนไทยทุกคนร่วมสร้าง สันติสุขบนผืนแผ่นดินนี้ จันทร์เจ้าขา ช่วยฉันสักที แก้วแหวนมณี ฉันไม่ต้องการ แก้วแหวนมณี ฉันไม่ต้องการ หากชัยชนะที่ต้องการคือ ประชาธิปไตย เป้าหมายปลายทางของสองฝ่ายไม่มีอันใดแตกต่างกัน ไฉนจึงต้องเรียกเขาว่า ศัตรู

พระกริสนัย พระสงฆ์ผู้เคร่งครัดในหลักธรรมพุทธศาสนา ขออนุญาตพระอาจารย์โพออกธุดงค์เพื่อศึกษาพระธรรมให้ลึกซึ้ง ซึ่งในอดีตพระกริสนัยคือ กริสนัย เด็กหนุ่มเลือดร้อนและ วู่วาม มีเรื่องทะเลาะวิวาทกับนักศึกษาต่างสถาบันจนต้องขึ้นโรงพักอยู่บ่อย ๆ จนทำให้ สุรีย์ ผู้เป็นแม่กลุ้มใจอยู่เสมอ ซึ่งครั้งหนึ่งทะเลาะวิวาทจนได้รับบาดเจ็บ และไปทำแผลที่โรงพยาบาลทำให้กริสนัยได้พบกับ “จินตนา” พยาบาลฝึกหัด กริสนัยรู้สึกชอบจินตนาตั้งแต่แรกเห็น

คืนหนึ่งคู่อริของกริสนัยมา ดักทำร้ายที่หน้าบ้าน สุรีย์เอาตัวเองเข้าบังและถูกมีดแทงแทน กริสนัยรีบพาสุรีย์ส่งโรงพยาบาลและเริ่มสำนึกได้ จึงคอยเอาใจใส่สุรีย์จนหายดี กริสนัยก็ตัดสินใจ บวช เพื่อทดแทนคุณมารดาส่วนจินตนาก็รู้สึกเป็นห่วงพระกริสนัยจึงขอสมัครเป็น พยาบาลอาสาในหน่วยแพทย์อาสาของโรงพยาบาล เพราะต้องการช่วยเหลือคนเจ็บตามชนบทและติดตามข่าวคราวของพระกริสนัย แล้วความหวังของจินตนาก็เป็นผล เธอได้พบกับพระกริสนัยที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งในชนบท แต่พระกริสนัยไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวทางโลก หมออนุชิตมีทีท่าชอบจินตนา แต่ก็คอยให้กำลังใจจินตนาให้ได้พบกับพระกริสนัย

พระกริสนัยเริ่มออก ธุดงค์ และ ได้พบกับเหตุการณ์ต่าง ๆ มากมาย เช่นกลุ่มโจรที่ปั๊มน้ำมันได้จับเด็กผู้หญิงเป็นตัวประกัน พระกริสนัยเสนอตัวเองให้เป็นตัวประกันแทนระหว่างนั้นพระกริสนัยได้ใช้หลัก ธรรมสั่งสอนให้กลับตัวกลับใจยอมเข้ามอบตัวกับตำรวจ หลังจากนั้นพระกริสนัยก็ได้ออกเดินธุดงค์ต่อได้ไปปักกลดตามหมู่บ้านๆ และพระกริสนัยก็ได้ใช้หลักคำสอนของพระพุทธศาสนาช่วยขัดเกลาจิตใจให้กับผู้คน ตามหมู่บ้านๆ พระกริสนัยปรึกษาเรื่องที่ฝันถึงดินแดนแห่งหนึ่งกับพระอาจารย์โพและพระ อาจารย์โพบอกกับพระกริสนัยว่าดินแดนแห่งนี้อาจจะเป็นที่ที่รอให้พระกริสนัย ไปให้ถึง และพระกริสนัยก็ได้ธุดงค์มาถึงป่าลึกและปักกลดในถ้ำแห่งหนึ่ง

ส่วน หมออนุชิตหลังจากเข้าไปช่วยทหาร หมออนุชิตก็กลับออกมาในสภาพที่บาดเจ็บสาหัส จินตนาจึงต้องคอยดูแลจนกระทั่งอาการดีขึ้นเรื่อย ๆ หมออนุชิตตัดสินใจขอจินตนาแต่งงาน แต่จินตนาไม่ให้คำตอบ จินตนากับสุรีย์ไปเยี่ยมอาจารย์โพเมื่อไปถึงก็พบว่าอาจารย์โพได้มรณภาพในท่า นั่งขัดสมาธิ ซึ่งระหว่างนั้นพระกริสนัยได้นั่งทำสมาธิอยู่เช่นกัน และพระอาจารย์โพก็ได้ปรากฎตัวพร้อมกับบอกว่าการเดินทางของพระอาจารย์สิ้นสุด ลงแล้ว ในขณะที่พระกริสนัยปักกลดอยู่ที่ซึ่งเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ แห้งแล้ง และกันดาร และกำลังเผชิญกับปัญหาโรคระบาดพระกริสนัยได้พบกับ”นางมงคล” ที่จะเพิ่งสูญเสียลูกชายไป ด้วยความไม่มีเงินพระกริสนัยจึงเป็นธุระทำศพให้

นาง มงคลจึงถวายที่ดินของตนให้พระกริสนัย พระกริสนัยได้ติดต่อให้สุรีย์และจินตนามาหา เมื่อทั้งคู่มาพบก็ได้เห็นพระกริสนัยกับพวกชาวบ้านกำลังพลิกผืนดินที่แห้ง แล้งให้กลายเป็นวัดบนผืนดินที่นางมงคลถวายให้ พระกริสนัยได้ตั้งปณิธานว่าจะขอเป็นพระอยู่ที่วัดนี้ตลอดชีวิตและขอโทษ สุรีย์ที่ไม่ได้ทำหน้าที่ของลูก และบอกให้จินตนาค้นหาความต้องการของตัวเองให้พบ จินตนาเก็บคำพูดของพระกริสนัยไปตรึกตรอง แล้วก็ได้รู้ว่าตนเองนั้นต้องการอะไร

ดินแดนแห่งความฝันของพระกริสนัยจะมีจริงหรือไม่ พระกริสนัยสามารถค้นพบได้อย่างไร คอยติดตามในละครเรื่อง พุทธานุภาพ