หลัง จากงานทุ่งดอกกระเจียวบานผ่านพ้นไปแล้ว จันดง (ศิรพันธ์ วัฒนจินดา) หญิงสาวนักพัฒนาและผู้ก่อตั้งกองทุนเพื่อการเกษตรครบวงจรของชุมชนบ้านเขาตา เย็น จึงได้เดินทางเข้ามากรุงเทพฯ เพื่อมาดูกิจการโรงงานทำขนมตามคำชักชวนของ หญิงจงกล (วัชรารัศมี สุนทรพนาเวช) ภรรยาของ อินทร์ (เป็ด เชิญยิ้ม) ถึงจะมีฐานะร่ำรวยแต่หญิงจงกลก็ยังสำนึกรักบ้านเกิดของตัวเองเช่นเดียวกับ อินทร์ ทั้งสองจึงเลี้ยงควายไว้ในบริเวณคฤหาสน์ที่กว้างใหญ่ของตัวเองด้วย

การมาของจันดงถึงแม้จะเป็นการเห็นชอบของหญิงจงกลกับพระอินทร์ก็ตาม แต่ก็ทำให้ทั้งสองต้องมีเรื่องพูดจาค่อนขอดกันตลอด เพราะในอดีตทั้งสองคนเคยเป็นคู่รักของ ผู้ใหญ่เมือง (วรุฒ วรธรรม) กับ จันดา (ปุณิกา โยคะกุล) พ่อและแม่ของจันดง สาเหตุที่หญิงจงกลอยากจะให้จันดงมาฝึกงานที่โรงงานทำขนมของเธอ เพราะเธออยากจะสนับสนุนข้าวทดลองของจันดงและชาวบ้านเพื่อเอามาผลิตขนม ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คืออยากจะให้จันดงช่วยเปลี่ยนพฤติกรรม คุณชายอุษมัน (นัฐฐพนธ์ ลียะวณิช) ลูกชายที่ไม่ค่อยเอาไหนเอาแต่ผลาญเงินและติดผู้หญิงไปวัน ๆ โดยเฉพาะผู้หญิงที่ชื่อ นงพะงา (ชาลิสา บุญครองทรัพย์) หญิงจงกลถึงกับประกาศห้ามลูกชายคบเด็ดขาด แต่ผู้หญิงที่อุษมันรักจริงหวังแต่งและเหมาะสมกับเขาในทุกเรื่องคือ กะชามาด (ปิยะดา ตุรงคกุล) เจ้าของร้านดอกไม้แสนสวยที่หญิงจงกลเห็นดีเห็นงามด้วย แต่เธอกลับไปให้ความสนใจ ลายแคน (จุตรวิทย์ คชน่วม) หนุ่มบ้านนอกที่อยู่ใกล้กับบ้านของจันดง ซึ่งหญิงจงกลให้ความอุปถัมภ์เลี้ยงดูจนเรียนจบและให้มาช่วยดูแลโรงงานทำขนม อุษมันไม่ค่อยพอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ส่วนลายแคนก็ไม่กล้าที่จะเอื้อมเด็ดดอกฟ้าอย่างกะชามาด

ด้านจันดง ก็ต้องปลอมตัวให้กลายเป็นคนอ้วนฟันเหยิน เพราะไม่อยากให้อุษมันจำได้ว่าเธอคือ ผู้หญิงคนที่มีเคยเรื่องกับเขา และอยากจะสอนให้อุษมันรู้ว่าคนรวยคนจนก็มีความเป็นคนไม่ควรดูถูกคนอื่น โดยจันดงบอกทุกคนว่าเธอชื่อจันดง เป็นน้องสาวฝาแฝดของ จันได อุษมันรู้สึกอึดอัดใจที่ต้องขับรถไปรับส่งเธอถึงที่พักทุกวัน ตามคำสั่งของผู้เป็นแม่ชนิดที่ขัดขืนไม่ได้ และด้วยความบังเอิญอพาร์ทเมนท์ที่จันดงไปพักนั้นเป็นของนงพะงา จึงทำให้นงพะงาไม่พอใจที่เห็นอุษมันมารับจันดง เพราะเธอเคยมีเรื่องทะเลาะกับจันไดและกะชามาดครั้งที่ไปเที่ยวผับกับอุษมัน

ทาง ด้านจันดงกับกะชามาดหลังจากที่รู้จักกันในผับด้วยความบังเอิญ ทำให้ทั้งคู่มีถูกชะตากันและมีความสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว ในช่วงฝึกงานอุษมันกับจันดงเป็นคู่กัดกันตลอด เมื่อครบกำหนดฝึกงานจึงมีการเลี้ยงส่งจันดง โดยมีอุษมันและกะชามาดมาร่วมงานด้วย แต่เพราะอุษมันหึงกะชามาดจนมีเรื่องชกต่อยกับลายแคน และอุษมันก็พูดจาดูถูกลายแคน ทำให้ลายแคนตัดสินใจลาออกแล้วกลับบ้านนอกพร้อมกับจันดง โดยไม่ได้ลาผู้ใหญ่ที่เคารพ พอหญิงจงกลกับพระอินทร์ทราบเรื่อง รู้สึกโกรธมากและลงโทษลูกชายโดยสั่งให้ไปตามลายแคนกลับมาทำงานเหมือนเดิม พร้อมทั้งขอโทษที่พูดจาดูถูกจันดงว่าเป็นคนบ้านนอกด้วย เท่านี้ยังไม่พออุษมันถูกส่งไปดัดสันดานที่เขาตาเย็น โดยให้ไปอยู่ที่บ้านของผู้ใหญ่เมืองกับจันดาเป็นเวลา 3 เดือน ทีแรกอุษมันไม่อยากไปพอรู้ว่ากะชามาดจะไปตามลายแคนจึงยอมไปแต่โดยดี

เมื่อจันดงกลับมาอยู่บ้านก็ต้องพบว่าโรงเก็บปุ๋ยหมักอินทรีย์ที่เธอทดลองทำ เพื่อให้พี่น้องเกษตรกรในหมู่บ้านได้ใช้ของถูกและดี ถูกปล้นและทำลายจนเสียหายโดยฝีมือของ เสี่ยชัชชัย (สุพจน์ จันทร์เจริญ) เจ้าของธุรกิจค้าปุ๋ยรายใหญ่แห่งเขาตาเย็น โดยมี ธง (เด๋อ ดอกสะเดา) คนในหมู่บ้านที่ผู้ใหญ่เมืองกับจันดาจ้างให้มาเฝ้าโรงเก็บปุ๋ย ร่วมมือกับ สายธาร (ลักขณา วัธนวงส์ศิริ) ลูกสาวของตัวเองรับจ้างทำงานนี้ แล้วโยนความผิดไปให้ ชมชาญ  (จาตุรงค์ โกลิมาศ) คนฉายหนังเร่ เพราะธงติดหนี้พนันเยอะจึงต้องหาเงินไปใช้หนี้ และเสี่ยก็รู้ความลับว่าธงกับสายธารเป็นพ่อลูกกัน ธงได้ปิดเรื่องนี้เป็นความลับกับทุกคนในหมู่บ้าน เพราะไม่อยากให้เมียอ้วน (แอน กรุณา) รู้ความจริงว่าตัวเองเคยมีลูกมีเมียมาก่อน ไม่อย่างนั้นจะไม่ได้รับความช่วยเหลือเลี้ยงดูในเรื่องเงิน ส่วนสายธารต้องเอาตัวเข้าแลกจึงได้รถจากเสี่ยเอาไว้ขับไปร้องเพลงในที่ต่าง ๆ

พออุษมันมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับจันดง ทำให้จันดงต้องกลับไปใส่ฟันเหยินเหมือนเดิม จนทุกคนในบ้านสงสัยแต่จันดงก็เอาตัวรอดไปได้แต่ไม่สามารถรอดพ้นจากน้อง ชายอย่าง ก้านแก้ว (ด.ช.ปภิชาญ คัมภิรานนท์) ไปได้ ทางด้านลายแคนก็ต้องพากะชามาดมาฝากไว้กับบ้านจันดง เพราะเขาไม่อยากให้คนนินทากะชามาด ด้านจันดงก็เอาคืนอุษมันด้วยการให้อุษมันไปช่วยนอนเฝ้าโรงเก็บปุ๋ยหมักแทน ลุงธง ถึงแม้จะมีคนหนุ่มอย่างอุษมันมานอนเฝ้าโรงเก็บปุ๋ยหมัก เสี่ยชัชชัยก็ไม่กลัวสั่งให้ธงเอาสารเคมีไปโรยในปุ๋ยหมัก และยังส่งสมุนไปทำร้ายอุษมันแต่ทุกอย่างก็ไม่สำเร็จ เพราะมีจันดงพร้อมพ่อกับแม่และชาวบ้านมาช่วยไว้ทัน แต่อุษมันก็ได้รับบาดเจ็บ

จากเหตุการณ์ร้ายนี้ทำให้อุษมันกับจันดงเริ่มที่จะมีความรู้สึกที่ดีในใจต่อ กันขึ้นมาบ้าง แต่เพราะทั้งสองต่างคิดว่าลายแคนชอบจันดงและอุษมันชอบกะชามาด จึงทำให้ต่างฝ่ายไม่กล้าที่จะแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา ผิดกับกะชามาดที่กล้าแสดงออกว่ารักลายแคน แต่ฝ่ายชายก็ยังนิ่งเฉยจนทำให้ฝ่ายหญิงรู้สึกสงสารตัวเอง ทางด้านหญิงจงกลกับพระอินทร์เมื่อรู้ข่าวร้ายของลูกชาย จึงรีบไปที่เขาตาเย็นทันทีโดยไม่รู้ว่านงพะงาแอบขับรถตามมาด้วย ส่วนลายแคนกำลังจะย้ายไปอยู่ที่ไร่ของตัวเอง ตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับอุษมัน ว่าเขาจะไม่พบเจอกับกะชามาดอีก

พระอินทร์กับหญิงจงกลมาจอดรถที่หน้าบ้านของลายแคน ส่วนนงพะงาพอรู้ว่าอุษมันพักอยู่ที่บ้านจันดงก็รีบตรงดิ่งไปทันที ส่วนลายแคนพาพ่อกับแม่มาหาอุษมันที่บ้านผู้ใหญ่เมือง อุษมันจึงบอกลายแคนว่าไม่ต้องไปไหนแล้ว แต่ลายแคนยังยืนยันว่าจะไปทำไร่ของตัวเอง ในขณะที่นงพะงาคิดไม่ตกว่าจะไปพักที่ไหน เสี่ยชัชชัยขับรถผ่านมาพอดี นงพะงาดีใจมากเพราะเสี่ยชัชชัยเป็นอาของเธอเอง ด้านกะชามาดได้โอกาสขอไปนอนค้างที่บ้านของลายแคน พร้อมกับพ่อแม่ของอุษมันด้วย

ก้าน แก้วพาอุษมันไปเดินชมนาข้าวที่เหลืองอร่ามดั่งทอง ในขณะที่เสี่ยชัชชัยก็สั่งให้ลูกน้องเอาหอยเชอรี่ไปปล่อยในนาข้าวของจันดง พอดีจันดงมาตามหาก้านแก้วจึงเจอคนร้าย ส่วนอุษมันเห็นเช่นกันทั้งสองจึงช่วยกันต่อสู้ เสี่ยชัชชัยรีบโทรศัพท์เรียกให้ลูกสมุนรีบหนี เพราะชาวบ้านต้องแห่กันมาเพราะเสียงปืนที่ยิงออกไป ในขณะที่ต่อสู้กันฟันของจันดงตกหายไปในนาข้าว จันดงจึงบอกอุษมันว่าเธอคือจันได พอนงพะงามาเจอจันดงที่เธอคิดว่าเป็นจันได เลยมีเรื่องทะเลาะตบตีกันจันดงเลยเอาถุงหอยเชอรี่เทใส่หัวนงพะงา ผู้ใหญ่เมืองพาชาวบ้านมาที่ทุ่งนา นงพะงาจึงพูดใส่ร้ายว่าจันดงเอาหอยเชอรี่มาปล่อย ทำให้ชาวบ้านเริ่มไม่ไว้ใจจันดงกับอุษมัน เพราะตั้งแต่สองคนนี้มาหมู่บ้านก็มีแต่เรื่องวุ่นวายทุกวัน

อุษมันพานงพะงามาที่บ้านผู้ใหญ่เมืองและถามหาลูกสาวอีกคนว่าไปไหน ทำเอาผู้ใหญ่เมืองกับจันดาถึงกับงง ก่อนที่ความจะแตกก้านแก้วรีบดึงอุษมันเข้าห้องนอนของตัวเอง เพื่อให้นงพะงาเข้าไปนอนในห้องของอุษมัน ผู้ใหญ่เมืองกับจันดาสงสัยจึงเข้าไปถามจันดง เธอจึงยอมบอกความจริง ส่วนอุษมันนอนไม่หลับเพราะยังข้องใจ เพราะตอนที่ล้มไปในนาด้วยกัน เขายังเห็นว่าจันดงมีฟันเหยินอยู่แต่ทำไมกลายเป็นจันได ก้านแก้วแกล้งนอนละเมอเพราะอยากให้อุษมันรู้ว่า จันไดกับจันดงก็คือคนเดียวกัน จันดงกลับไปหาฟันที่หล่นไปในนาข้าวของคนอื่นอีกครั้ง อุษมันเริ่มเข้าใจในคำละเมอของก้านแก้ว พอดีจันดงหายออกไปจากห้องนอน อุษมันจึงขอให้ลีลาวดีเต่าของจันดงนำทางเขาไปหาจันดง ลีลาวดีพาอุษมันมาที่ทุ่งนา ทั้งสองเห็นฟันที่ตกอยู่พร้อมกัน จึงเกิดการแย่งกันหยิบฟันแต่ช้าไปเพราะฟันของจันดงถูกเต่าลีลาวดีกินไปหมด เรียบร้อยแล้ว ในที่สุดอุษมันก็ได้รู้ความจริงว่า จันดงกับจันได คือคนคนเดียวกัน

เสี่ยชัชชัยวางแผนให้ชมชาญกับจันดงเข้าใจผิดกัน โดยมีนงพะงาหลานสาวคอยช่วยอีกแรง นงพะงาจึงแกล้งทำดีกับชมชาญเพื่อหลอกใช้เป็นเครื่องมือ แต่ก็ไม่พ้นจากสายตาของสายธารไปได้ ใจจริงแล้วสายธารอยากจะเปิดเผยความชั่วของเสี่ยเพื่อช่วยจันดงมากกว่าแต่ก็ ไม่กล้า ส่วนกะชามาดก็ยังมั่นคงในรักที่มีต่อลายแคน ถึงขั้นไปนอนทอดสะพานยั่วถึงในไร่ แต่ลายแคนทำเป็นไม่สนใจ ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้เขาเริ่มที่จะรักเธอแล้ว แต่ลายแคนไม่คิดอาจเอื้อมดอกฟ้า กะชามาดรู้สึกละอายและคิดว่าลายแคนไม่ได้มีใจให้เธอ จึงหนีกลับกรุงเทพฯ เมื่อลายแคนรู้ว่ากะชามาดได้กลับกรุงเทพไปแล้วก็รู้สึกเสียใจและได้รู้ว่า แท้ที่จริงแล้วตัวเขาเองก็ไม่อยากให้กะชามาดจากไป ลายแคนจึงตามง้อกะชามาดทุกวัน เพราะเขาจะต้องพาเธอกลับไปที่เขาตาเย็นให้ได้ แต่กะชามาดก็ยังไม่มีทีท่าโอนอ่อน จนบูชิต หนูฬี ก้านแก้วต้องช่วยกันวางแผน โทรศัพท์มาหาลายแคนว่าจันดงถูกทำร้ายได้รับบาดเจ็บ ลายแคนจึงรีบกลับทันทีส่วนกะชามาดพอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จึงรีบขับรถตามลายแคนกลับเขาตาเย็น

จันดงทุกข์ใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นโดยที่ตัวเองไม่ได้ก่อ จันดงจึงไปที่หน้าผาแบ่งเขตเพื่อระบายทุกข์ของตัวเอง อุษมันตามไปเจอจันดงจึงเริ่มที่จะเข้าใจกัน ในขณะที่ต่างคนต่างขับรถกลับบ้าน นงพะงาสั่งให้สมุนของเสี่ยชัชชัยมาดักทำร้ายจันดง แต่โชคดีที่มีอุษมันมาช่วยชีวิตเอาไว้ พอดีชมชาญขับรถขายปุ๋ยผ่านมาทำให้ทั้งสองเข้าใจว่าเป็นฝีมือของเขาอีกแล้ว แต่ชมชาญก็ถูกไล่ยิงจนได้รับบาดเจ็บเช่นกัน พอมาเจอนงพะงาจึงถูกเธอเป่าหูว่าน่าจะเป็นฝีมือของพวกจันดง

สาย ธารรู้เรื่องความชั่วร้ายของสองอาหลาน จึงเริ่มสงสารจันดง ชมชาญ และคนในหมู่บ้าน ที่ถูกเสี่ยชัชชัยทำร้ายทั้งทางตรงและทางอ้อม สายธารจึงหาทางที่จะเปิดโปงความลับของเสี่ยชัชชัย เพื่อช่วยเหลือทุกคนในหมู่บ้าน  ถึงแม้เรื่องราวร้าย ๆ ต่าง ๆ จะผ่านพ้นไปแล้ว แต่เรื่องความรักระหว่างลายแคนกับกะชามาด และอุษมันกับจันดงยังไม่ลงตัว เพราะต่างฝ่ายต่างไม่เปิดใจรับความเป็นจริง ความรักที่สับสนวุ่นวายและไม่เคยลงตัวกันได้ซักทีของ อุษมัน  จันดง ลายแคน และ กะชามาด จะดำเนินไปอย่างไร และจบลงในรูปแบบไหน