เมื่อตะวันฉายเห็นว่าความรักไม่ใช่หาง่ายๆ เหมือนจ่ายตลาด และเธอก็ไม่สามารถใช้มนตร์วิเศษเรียกพระเอก เข้ามาในชีวิตเหมือนพระสังข์ร่ายมนตร์เรียกเนื้อเรียกปลา เธอจึงเริ่ม ครุ่นคิดถึงความหวานในรักครั้งเก่า…สมัยอยู่ชั้น ป.๒ พอมาถึงบ้านของ’พี่ธีร์’ อดีตชายที่เธอแอบรัก ตะวันแยกลับพบเพียง ‘นายเมฆ’ อดีตคู่อริ กับลูกชายผู้น่ารักของเขา แต่เพื่อจะเข้าไปสืบหารักแรก ตะวันฉายต้องลงทุนปลอมตัวเป็นผู้ชาย กลายเป็นนาน ‘นายซัน’พี่เลี้ยงเด็ก ทำไมต้องปลอมตัวน่ะเหรอ ก็อีตาคู่ริไม่รับพี่เลี้ยงที่เป็นผู้หญิง ไม่แน่ เขาอาจเป็นเกย์ก็ได้!!! นภทีป์ย่างสามขุมเข้าไปหาอย่างนึกสนุกที่จะได้แกล้งเจ้าหนุ่มน้อยหน้าใส อีกฝ่ายก็ล่าถอยไปจนมุมเอาชิดกำแพงใกล้ประตู ชายหนุ่มยึดไหล่บางไว้ และโน้มหน้าเข้าไปหา แต่ก็ต้องพยายามกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่ เจ้าหนุ่มน้อย คงคิดว่ากำลังจะถูกทำมชิดีมิร้ายละสิ ถึงได้หน้าซีดเนื้อตัวสั่นขนาดนี้ นภทีป์ก้มไปจนชิดข้างหูของอีกฝ่ายแล้วตะโกนดังๆ “ฉันไม่ใช่เกย์โว้ย! ไม่ต้องกลัวขนาดนี้ก็ได้” พูดจบเขาก็ปล่อยมือจากไหล่ที่จับอยู่และ หัวเราะเสียงดังอย่างอารมณ์ดี ตะวันฉายทิ้งฟองน้ำในมือและผลักร่างสูงที่ยืนขวางทางออกไปอย่างแรง ก่อนจะผลุนผลันออกจากห้องน้ำไปพร้อมกับใจที่เต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ แต่เธอก็ยังได้ยินเสียงคนในห้องน้ำผิวปากอย่างสบายอารมณ์แทรกมา กับเสียงซูซ่าจากฝักบัว…ฝากไว้ก่อนเถอะนายนภทีป์ ตะวันฉายเข่นเขี้ยวในใจ