ปานไพลิน ชนกานต์ หลานสาวคนสวยของสมาน ชนกานต์ เจ้าของบริษัทจิวเวลรี่ที่ใหญ่และหรูที่สุดของกรุงเทพฯ นั่งทำหน้าราวกับอยากตายอยู่หน้ากระจกในห้องส่วนตัว ปานไพลินเป็นลูกของน้องชายแท้ๆ ของสมาน พ่อของเธอเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทชนกานต์จิวเวลรี่ขึ้นมา โดยมีสมานมาขอร่วมทุนด้วย จึงมีหุ้นส่วนกันคนละครึ่ง ต่อมาพ่อ-แม่ปานไพลินเสียชีวิตเนื่องจากอุบัติเหตุ เมื่อเธออายุได้ไม่กี่ขวบ สมานจึงต้องบริหารบริษัทแต่เพียงผู้เดียว โดยดูแลในส่วนที่เป็นของปานไพลินด้วย สมาน-รำไพ ภรรยา เลี้ยงดูปานไพลินอย่างดี แต่ก็ยังน้อยกว่าที่ให้กับ จิรายุ-กมลนิตย์…
เด็กสาวชาวป่า เดินทางเข้ากรุงเพื่อมาตามหาคนที่ฆ่าพ่อเธอ โชคชะตาพาให้มาพบกับเขาด้วยความใสซื่อบริสุทธิ์และความรัก ทำให้ถลำตัวถลำใจไปกับเขา แต่เขากลับทำให้เธอเจ็บเจียนตายเจ้าพระยาวงษานุวัติ หรือ วงศ์ วงษา บุรุษหนุ่มใหญ่อายุประมาณ 40 ปี มีตำแหน่งเป็นเจ้าเมืองพิจิตรเป็นพ่อม่ายเมียตาย เหลือลูกชายไว้ต่างหน้าคนหนึ่งคือ วันชัย ซึ่งถูกส่งเรียนเมืองนอกตั้งแต่เล็ก เจ้าคุณนั้นด้วยความเป็นม่ายตั้งแต่ยังหนุ่ม จึงได้แม่ช้อย เด็กรับใช้ในบ้านเป็นเมีย แต่ไม่ได้ยกย่องเสมอคุณหญิงภรรยาที่ตายไป แม่ช้อยนั้นยังอายุน้อย…
หลังจากขุนไกรตายลงแม่ดาวเรืองก็มาตั้งรกรากอยู่ในกรุงรัตนโกสินทร์ มีลูกหลานสืบมาจนมาถึงพ่อบวรหลานชายคนใหญ่ของตระกูลที่เหมือนจะเป็นพวกนัก เกรงหัวไม้ แต่แท้จริงแล้วชายหนุ่มเป็นคนตรงและรักความยุติธรรมมากกว่า พ่อบวรพบรักกับแม่นวลลูกสาวคนที่สองของคุณพระเพชรบุรีที่ติดตามมารดามาค้า ขายที่พระนคร แม่นวลเป็นคนนิ้มนวลสมชื่อ ตอนแรกหญิงสาวก็ดูจะไม่รักชายหนุ่มอย่างพ่อบวรเท่าไรนักเพราะได้ยิน กิติศักดิ์เรื่องความเป็นนักเกรงหัวไม้ แม่แนบมักจะไปจอดเรือที่ท่าน้ำของคุณหญิงจีบแม่ของพ่อบวรเสมอ จนทำให้ความรักของพ่อบวรกับแม่นวลแน้นแฟ้นยิ้งขึ้น พ่อของพ่อบวร จึงส่งคนไปสู่ขอแม่นวลจากคุณพระเพชรบุรี ท่านไม่ยอมยกให้ด้วยความหวงลูกสาวและไม่ชอบพ่อบวรเป็นทุนจึงเรียกทองหนัก เท่าตัวลูกสาว ท่านเจ้าคุณพ่อของพ่อบวรโกรธมากจึงยุให้ลูกชายพาหญิงสาวหนีโดยการรู้เห็น เป็นใจของแม่พ่อและแม่แนบแม่ของแม่นวล ทั้งคู่หนีไปท่านปักใต้พ่อบวรได้ไปรับราชการเป็นนายอำเภอยู่ที่นั้น แม่นวลหนีมาโดยไม่มีเงินทองติดตัวมาเลยเพราะอยากลบคำสบประมาทของพ่อ แม่นวลใช้ความสามารถในการทำขนมที่เรียนรู้มาจากแม่ทำขนมขาย…