ณ ชุมชนแออัดแห่งหนึ่งริมทางรถไฟชานเมืองกรุงเทพฯ เหมือนธาร หญิงสาววัย 21 ปี อาศัยอยู่กับ ตาสมบุญ และยายดวง และน้องสาวชื่อ หมายทิพย์ ครอบครัวของเหมือนธารอยู่ได้ด้วยเงินบำนาญของยาย และการทำงานไปเรียนไปของเหมือนธาร จนกระทั่งยายดวงประสบอุบัติเหตุหัวฟาดพื้นนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง ภาระหนักจึงตกแก่เหมือนธารคนเดียว เพราะตาสมบุญพิการขาเป๋เอาแต่ดื่มเหล้าทั้งวัน ส่วนหมายทิพย์ก็เป็นเด็กใจแตกหนีเรียนบ่อยๆ ส่วนพ่อแม่ของเหมือนธารและหมายทิพย์ก็ทิ้งไปตั้งแต่ทั้งคู่ยังเด็ก ไม่เคยส่งข่าวกลับมานับสิบปี เหมือนธารเจอนายจ้างเอาเปรียบอยู่เรื่อยจนต้องเปลี่ยนงานไปบ่อยๆ…