เมื่อ ม.ร.ว.รัชชานนท์ จุฑาเทพ หรือคุณชายเล็ก หนีการดูตัวที่หม่อมย่าเอียดต้องการจับคู่กับ ม.ล.ศินีนุช เทวพรหม เพื่อทำตามพระประสงค์ของหม่อมเจ้าวิชชากรที่ต้องการดองกับเทวพรหมให้จงได้ รัชชานนท์จึงร่วมวางแผนกับรณพีร์ น้องชายคู่หูคู่เที่ยว หนีการดูตัวกับศินีนุชได้อย่างเฉียดฉิว โดยรีบหนีไปรับตำแหน่งเจ้าหน้าที่วิศวกรรมโยธาประจำที่จังหวัดหนองคายและออก เดินทางไปโดยไม่บอกใคร การไปของรัชชานนท์ทำให้ทุกคนที่วังจุฑาเทพวุ่นวายกันไปหมด ที่หนองคายรัชชานนท์ได้ช่วยจันทา สาวบ้านป่าลูกสาวของพรานเจ้ยจากการข่มเหงของทหารเวียงพูคำ รัชชานนท์เป็นขาลุยชอบเดินป่าถ่ายรูปจึงขอให้พรานเจ้ยนำทางเที่ยวในป่า โดยมีจันทาร่วมเดินทางไปด้วย ซึ่งไม่ได้รู้เลยว่าการเดินทางเข้าป่าครั้งนี้ทำให้ชีวิตของรัชชานนท์…
เมื่อตะวันฉายเห็นว่าความรักไม่ใช่หาง่ายๆ เหมือนจ่ายตลาด และเธอก็ไม่สามารถใช้มนตร์วิเศษเรียกพระเอก เข้ามาในชีวิตเหมือนพระสังข์ร่ายมนตร์เรียกเนื้อเรียกปลา เธอจึงเริ่ม ครุ่นคิดถึงความหวานในรักครั้งเก่า...สมัยอยู่ชั้น ป.๒ พอมาถึงบ้านของ'พี่ธีร์' อดีตชายที่เธอแอบรัก ตะวันแยกลับพบเพียง 'นายเมฆ' อดีตคู่อริ กับลูกชายผู้น่ารักของเขา แต่เพื่อจะเข้าไปสืบหารักแรก ตะวันฉายต้องลงทุนปลอมตัวเป็นผู้ชาย กลายเป็นนาน 'นายซัน'พี่เลี้ยงเด็ก ทำไมต้องปลอมตัวน่ะเหรอ ก็อีตาคู่ริไม่รับพี่เลี้ยงที่เป็นผู้หญิง ไม่แน่…
“ภูผา” ชายหนุ่มที่มีสาวงามล้อมรอบกายถึงสามคน “แพรไหม” “ปรางแก้ว” “เจ้าแสงมณี” หากเขามีหัวใจดวงเดียวมอบให้แพรไหม แต่เพราะความเข้าใจผิดว่าเธอคือคนที่ฆ่าพี่ชาย ทำให้ภูผาต้องห้ามความรู้สึกลึกซึ้งในใจ โดยใช้ความโกรธ เกลียด และความเย็นชา ปิดหัวใจตนเอง “แพรไหม” ผู้ยึดมั่นในความกตัญญู จึงยอมหมั้นหมายกับเจ้าชายหนุ่ม “แสงฉาย” หากในหัวใจกลับผูกพันห่วงใย…”ภูผา” ทุกสิ่งที่เธอทำ เพียงเพื่อเขา เพราะคำว่า…
น่ารัก เป็นเด็กสาวอายุ 16 ปี อยู่ที่บ้านเด็กกำพร้าแสงดาว เป็นบ้านของมูลนิธิ เปลวไฟส่องแสง หนึ่งในบ้านอุปถัมภ์เด็กกำพร้า ของมหาเศรษฐี โชติช่วง ผู้ซึ่งชอบทำบุญ ใครๆ มักจะคิดว่าโชติช่วงเป็นชายกลางคนอายุประมาณ 50 ปี แต่ที่จริงโชติช่วงอายุแค่ 28 ปี เป็นนักธุรกิจด้านอาหารสำเร็จรูปต่างๆ โชติช่วงอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่กับพี่สาว…
แขนภา ซัดเซพเนจรออกจากบ้าน ในระหว่างเดินทางซึ่งเป็นช่วงสงคราม แขนภาถูกรถชนจนสลบไป ครูสมพร ครูใหญ่โรงเรียนประชาบาลมาพบเข้าจึงช่วยเหลือไว้ และแขนภา ความจำเสื่อม จำความเป็นไปเป็นมาของตนเองไม่ได้ จำได้เพียงว่าตนเองชื่อแข แขหรือแม่แขของครูสมพร ได้รับความเมตตาจากคุณครูอุปการะตัวเธอ รวมถึงลูกน้อยที่ติดท้องมาตอนที่ครูสมพรไปพบเข้า แขทำงานดูแลทำความสะอาดภายในโรงเรียนเพื่อแลกกับการที่ครูสมพรให้การ ศึกษากับขม ลูกสาวของเธอเป็นอย่างดี แม้แขจะความจำเสื่อม แต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอจำได้คือบทเพลงนกขมิ้น แต่พอพยายามจะนึกต่อก็กลับนึกไม่ออก ในงานเลี้ยงส่งท่านผู้ว่าฯ…