“เราจะแต่งงานกับ ผู้ชายคนนี้จริงๆ หรือ?” “ผู้ชายคนนี้หรือ ที่เราจะอยู่ด้วยตลอดชีวิต?” หญิงสาวลังเลที่จะตอบคำถามตัวเอง เพราะเท่าที่ผ่านมานอกจากความเป็น “พ่อปลาไหล” ที่ลื่นปรู๊ดจนจับไม่ติด แล้ว ผู้ชายคนนี้ก็หาที่ติไม่ได้ กิริยาช่างเล่นหัวและดูเหมือนไม่เอาถ่านนั้นซ่อนความ เป็นคนเอาจริงไว้ อย่างสนิทสนิม “เรารักผู้ชายคนนี้หรือเปล่า?”คำตอบลังเลอีก เพราะ…หากจะถามว่าชอบหรือไม่ เธอก้ต้องยอมรับว่าชอบผู้ชายคนนี้มากกว่า อีกหลายคนนั้นเพราะ…อย่างน้อยที่สุด เป็นคนที่ทำให้เธอมองโลกในแง่ รื่นรมย์ตลอดมา…
ณ ชุมชนแห่งหนึ่ง อยู่ริมคลองชานเมืองของกรุงเทพมหานคร ขอยืมชื่อจริงว่าชุมชน ปากคลองตลาด ที่ดินในส่วนนี้เดิมเป็นของ ท่านขุนมโนรม ซึ่งมีความเมตตากรุณาให้คนจนได้เช่าเป็นที่อยู่อาศัย และทำมาหากินมาช้านาน ก่อนตาย มรดกทั้งหมดของท่านขุนได้ตกเป็นของ คุณนายพักตร์พริ้ง ลูกสาวคนเดียว แต่ในพินัยกรรมก็ได้เขียนห้ามไม่ให้ขายที่ดิน ปากคลองตลาดเด็ดขาด ให้คนจนเหล่านั้นอาศัยต่อไป คุณ นายพักตร์พริ้งนอกจากร่ำรวยจากมรดกของท่านขุนแล้ว ยังประกอบธุรกิจอีกมากมายด้วยความขี้เหนียวและความอยากรวยอย่างไม่รู้จบ ซึ่งเป็นนิสัยที่ต่างจากท่านขุนมาก…
เอมิกา นักศึกษาเอกศิลปะการแสดงปีสุดท้าย ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ไม่ค่อยลงรอยกับ อภิเชษฐ์ เพื่อนร่วมคณะที่มักจะแสดงละครได้ดีกว่าเธอเสมอ นงลักษณ์ เพื่อนสนิทเอมิกาจึงเป็นที่ระบายอารมณ์ของเธอ อาจารย์เพี้ยน อาจารย์ประจำภาควิชาเขียนบท มีโปรเจคให้นักศึกษาเขียนบทละครเป็นวิชาสุดท้าย ซึ่งใครที่สามารถเขียนบทได้เกรด A จะได้ทุนไปทำปริญญาโทต่อที่ต่างประเทศ อภิเชษฐ์มีไอเดียเขียนบทเรื่องครูดอยเลยจะไปเป็นครูดอยจริง ๆ เอมิกาเขียนเรื่องเกี่ยวกับคนใช้และเพื่อเอาชนะอภิเชษฐ์ เธอจึงตัดสินใจไปเป็นคนรับใช้บ้าง ทั้งที่เธอเป็นคุณหนูจ๋า และไม่เคยทำงานบ้านอะไรมาก่อนเลยในชีวิต…