บ่วงบรรจถรณ์

พรนวล ตัดสินใจลาออกจากงานเดินทางไปเชียงราย เพื่อรับมรดกบ้านเก่าของบิดาผู้ล่วงลับ นายต่วนที่หย่าขาดจากปราณี แม่ของเธอตั้งแต่เธอสี่ขวบ พร้อมความเบื่อหน่าย เขตต์ สามีที่แต่งงานกันตอนเรียนที่อเมริกา เพราะตลอดหนึ่งปีที่กลับมาเมืองไทย เขตต์ไม่เคยลดละความเจ้าชู้ได้เลย แพรนวลพบเตียงไม้โบราณสมัยเชียงตุงในห้องเก็บของ เธอสั่งให้แหลมทองเด็กรับใช้หลานนางคำแดงผู้ดูแลบ้านยกมาช่วยกันประกอบ ท่ามกลางเสียงทัดทานที่กลัวอาถรรพ์เตียงของนางคำแดง แพรนวลนุ่งชุดไทเขินที่ซื้อมาและนอนหลับไปบนเตียง ท่ามกลางกลิ่นของดอกลั่นทมรอบบ้าน เมื่อตื่นเธอพบว่าเธอย้อนเวลากลับมาห้าสิบสี่ปี และนอนอยู่ที่สวนลั่นทมของหอคำในเมืองเชียงตุง

แพรนวลได้พบกับหลาวเปิง ลูกบุญธรรมของเจ้ากองไท อดีตผู้ครองนคร และตองริ้วน้องสาวต่างบิดาของหลาวเปิง เธอปกปิดทุกคนถึงที่มา ก่อนจะทราบว่าตองริ้วได้หนีการแต่งงานที่จะมีขึ้นในอีก 10 วันข้างหน้า กับอูซอ ลูกชายเจ้าเมืองพม่ามาที่เชียงตุง เพราะเธอรักอยู่กับซานแปง ทุกคนกังวลถึงปัญหาการเมืองที่อาจจะเกิดขึ้นระหว่างเชียงตุงและพม่า ขณะที่ยังอยู่ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 แพรนวลกลับมาตื่นอีกครั้งที่กรุงเทพฯ และรีบค้นหาหนังสือประวัติศาสตร์มาอ่าน บวกกับคำบอกเล่าของหญิงชรา นางคำเอ้ย แม่ของคำแดงซึ่งอยู่ที่เชียงตุงในเวลานั้น ทำให้แพรนวลรู้ว่าจะมีการชิงตัวเจ้าสาวในงาน เจ้าบ่าวตายจากการถูกยิง และยังมีคนบาดเจ็บอีกคนหนึ่ง เธอพยายามกลับมาเตือนหลาวเปิงโดยอ้อมด้วยความเป็นห่วง

เขตต์ยังบาดเจ็บเพราะอุบัติเหตุเนื่องจากเสียใจที่แพรนวลหนีไป ตามมาขอคืนดีที่เชียงราย แต่แพรนวลหลบเลี่ยงการเจอหน้าเขตต์ด้วยข้ออ้างว่าป่วยและต้องการนอนพักผ่อน ตลอดเวลา โดยมีแหลมทองเป็นเด็กต้นห้องกันท่าให้อีกแรง แต่เขตต์ก็ไม่ละความพยายามที่จะใกล้ชิดกับแพรนวล

หลาวเปิงให้แพรนวล นอนพักบนเตียงของเขา ทำให้แพรนวลพบปริศนาของการย้อนมาเชียงตุง เพราะเตียงของเธอที่เชียงรายเป็นเตียงของหลาวเปิงมาก่อน แพรนวลได้เจอเจ้านางเรืองระยับ คู่หมั้นหมายแต่เด็กของหลาวเปิง เจ้านางเรืองมองแพรนวลด้วยความสงสัยและไม่ชอบใจนักที่หลาวเปิงให้ความสำคัญ ต่อหญิงคนไทยแปลกหน้ามากกว่าเธอ

หลาวเปิงพาแพรนวลไปพบครูบุญสิงห์ ศึกษาธิการชาวไทย เธอจึงได้รู้ว่าครูบุญสิงห์รู้จักกับพ่อของเธอ ที่ตอนนั้นเป็นเพียง นายต่วน หนุ่มน้อยพ่อค้าที่เดินทางระหว่างไทยกับเชียงตุง แพรนวลได้เจอคำเอ้ยในวัยสาว ยิ่งทำให้เธอกลัวคำบอกเล่าในวันแต่งงานที่จะมาถึงก่อนวันงาน อูซอลอบเข้ามาในหอคำเพื่อชิงตัวตองริ้ว แต่กลับพบแพรนวลในห้องของหลาวเปิง ยังไม่ทันจะได้ตัวเธอไป แพรนวลเป็นลมเสียก่อน เมื่อตื่นขึ้นที่เชียงราย เธอกังวลมากยิ่งขึ้นเมื่อรู้ว่าในอดีตกิ่งแก้ว ภรรยาคนแรกของนายต่วนนอนหลับไปบนเตียงนี้นาน 7 วัน และไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย

หลาว เปิงพาแพรนวลไปบ้านซานแปง แพรนวลพบรูปของกิ่งแก้ว และทราบเรื่องจากจดหมายของกิ่งแก้วที่ซ่อนไว้ ว่า เพราะเธอตื่นอยู่ที่นี่นานเกิน 7 วัน ทำให้กลับไปไม่ได้อีก จนต้องอยู่กินกับจายปุ่ง และคลอดลูกสาวของนายต่วนที่ติดท้องมาคือปอสา ซึ่งเป็นแม่ของซานแปงและบัวเขม แพรนวลเก็บจดหมายไว้ใต้หมอนของหลาวเปิง เขาจึงบังเอิญได้อ่านจดหมายนั้น

หลาวเปิงบอกแพรนวลว่าเขาเชื่อใน เรื่องที่เธอมาเชียงตุงได้ด้วยเตียงโบราณ เพราะเมื่อเด็ก เขาหลับฝันบนเตียงนี้ได้เห็นภาพผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งรู้สึกผูกพันอย่างมาก นับแต่นั้นเขาจึงปักใจรอเธอเพียงคนเดียว เมื่อเขาพบแพรนวลครั้งแรกในสวนหอคำ เขาจึงประจักษ์แก่ใจว่า เขาได้พบตัวจริงของผู้หญิงที่เฝ้ารอ แพรนวลซาบซึ้งกับความรักอันมั่นคงของหลาวเปิง ทั้งคู่ต่างถ่ายทอดความรักแก่กันอย่างดื่มด่ำในค่ำคืนนั้น

เจ้านาง เรืองระยับถูกอูซอลักพามาตกลงเรื่องการชิงตัว เจ้านางเรืองยอมช่วยเหลืออูซอ เพราะอูซอบอกแก่เธอว่าตอนนี้เขาต้องการตัวของแพรนวลมากกว่าตองริ้ว ครูบุญสิงห์คุยกับหลาวเปิงเรื่องเจ้าพรหมลือ อาของหลาวเปิงที่วางแผนให้ตองริ้ว ซานแปง หนีไปอังกฤษเพื่อหลีกเลี่ยงชนวนปัญหากับพม่า ทุกคนตกลงวางแผนเปลี่ยนตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวในวันแต่งงาน และปิดความลับนี้แก่เจ้านางเรืองระยับ เพราะไม่อยากให้เธอเสียใจที่ตองริ้วซึ่งเธอรักเหมือนน้องสาวต้องจากไปไกล

เขตต์ พยายามเอาใจแพรนวลทุกอย่าง แม้กระทั่งยอมให้สัญญาว่าจะเลิกเจ้าชู้ ภาค พี่ชายของเขตต์ตามมาช่วยเกลี้ยกล่อนแพรนวลอีกแรง แต่ไม่เป็นผล แม่ของแพรนวลเป็นห่วงลูกสาวที่เอาแต่นอน จึงขึ้นมาเชียงราย ศิรินุช เพื่อนสนิทแพรนวลพาสามี ธีรภพ มาเที่ยวเชียงรายและแวะเยี่ยมเพื่อนด้วย ทุกคนสงสัยท่าทีแปลกไปของแพรนวลที่ดูสนใจและกังวลอยู่กับเรื่องเชียงตุงตลอด เวลา แต่เขตต์ก็ไม่ละความพยายามที่จะขอโอกาสอีกครั้งจากเธอ จนแพรนวลเกิดความเห็นใจ

ในวันงาน ซานแปงและปอสาฝันถึงกิ่งแก้วที่มาเตือน ทั้งคู่ขอร้องให้ตองริ้วเปลี่ยนมาใส่ชุดแต่งงานสีแดงที่อูซอเคยจัดเตรียมไว้ ให้ ทั้งที่ตกลงไว้ว่าจะพรางตัวเจ้าสาวด้วยชุดสีขาวเหมือนหญิงคนอื่นทั้งขบวน เจ้านางเรืองโกรธมากที่ตองริ้วมาขอคืนชุดกะทันหันทั้งที่ออกปากยกชุดสีแดง นี้ให้เธอแล้ว ระหว่างขบวนแห่ตอนสาย หลาวเปิงตัดสินใจบอกแผนการที่ตองริ้วจะไปอังกฤษให้เจ้านางเรืองรู้ เจ้านางเคืองมากที่ทุกคนปกปิดเธอจึงไม่ร่วมในขบวนแห่ตอนบ่าย

ในวัด ที่ทำพิธี ตองริ้ว ซานแปง ปอสา และบัวเขมเปลี่ยนตัวเตรียมเดินทางไปชายแดน ทองเพ็งบ่าวของเจ้านางเรืองถูกส่งตัวมาจากเจ้านางเรืองเพื่อบอกทุกคนว่าอูซอ รู้แผนการหนีของตองริ้วแล้ว เพราะคนที่ส่งมาดักซุ่มชิงตัวแพรนวลเห็นสีชุดเจ้าสาวไม่เป็นไปตามที่ตกลงไว้ กับเจ้านางเรือง ตอนนี้อูซอจึงจับตัวเจ้านางเรืองไปไว้ในป่า หลาวเปิงซ้อนแผนอูซอด้วยการให้ทองเพ็งใส่ชุดของแพรนวล และให้แพรนวลเปลี่ยนเป็นชุดของตองริ้ว แต่อูซอก็ส่งคนมาดักชิงตัวแพรนวลในขบวนแห่ตอนบ่ายจนได้ ทำให้หลาวเปิงถูกยิง

แพรนวลได้ยินเสียงหลาวเปิงทะเลาะกับเจ้านางเรืองที่เสียใจอย่างมาก กับความรักของเธอซึ่งหลาวเปิงไม่เคยเหลียวแล ก่อนจะพับหลับไป ที่เชียงรายทุกคนพยายามขัดขวางการนอนของแพรนวลด้วยความเป็นห่วง เขตต์ทำใจไม่ได้เมื่อแพรนวลบอกว่าเธอไม่รักเขาอีกแล้ว เขตต์อาละวาดจนเกิดไฟไหม้บ้าน เขตต์พยายามดึงแพรนวลให้ออกห่างจากเตียงที่ไฟลุกโชน แต่แพรนวลกลับกระโจมเข้าไปสู่เตียงโดยไม่ลังเลแม้สักนาที เมื่อเธอได้ยินเสียงร้องเรียกหาจากหลาวเปิง

ทุกคนต่างก็เศร้าโศกกับ การจากไปของแพรนวล เขตต์เสียใจอยู่นานนับปี จนได้มีโอกาสต้อนรับแขกคนสำคัญของโรงแรมคือริ้วในวัยชรา เขตต์จึงได้รู้ความจริงว่าสิ่งทีแพรนวลเคยพูดนั้นไม่ใช่ความฝันหรือเรื่อง ที่เธอเพ้อไปเองอย่างที่ทุกคนกล่าวหา

เจ้านางตองริ้ว และซานแปงหนีการตามล่าของอูซอขึ้นเรือไปอังกฤษได้อย่างหวุดหวิด ในขณะที่อูซอ เจ้างนางเรืองระยับและทหารต้องจมลงในน้ำวนกลางแม่น้ำขณะที่เกือบจะถึงเรือ ตองริ้ว ดั่งความฝันที่เจ้านางเรืองระยับเคยเห็นภาพของตน เมื่อครั้งที่ขัดขืนคำห้าม ดื้อดึงขึ้นไปนอนบนเตียงของหลาวเปิง ส่วนแม่หญิงแพรนวล สาวไทยที่เป็นปริศนาเรื่องที่มา ได้ใช้ชีวิตกับหลาวเปิงคนรักที่รอคอยเธอมาตลอดชีวิตอย่างมีความสุขตราบสิ้น อายุขัยที่เชียงตุง

นักแสดงละคร บ่วงบรรจถรณ์

1. ชาคริต แย้มนาม แสดงเป็น หลาวเปิง
2. มาช่า วัฒนพานิช แสดงเป็น แพรนวล
3. ชลิตา พานิชการ แสดงเป็น เจ้านางเรืองระยับ
4. จีรนันท์ มโนแจ่ม แสดงเป็น เจ้านางตองริ้ว
5. สราวุฒิ พุ่มทอง แสดงเป็น ซานแปง
6. โกลดี้ สแตนลี่ย์ แสดงเป็น อูซอ